Ibu dan anak dalam kandungan

Malaysia telah mengalami kemajuan yang besar dalam kesihatan secara umum, dan kesihatan ibu dan kanak-kanak khususnya, di sepanjang era selepas merdeka. Nisbah kematian ibu (maternal mortality ratio - MMR) berkurangan separuh di antara tahun 1957 dan tahun 1970 dan menurun daripada kira-kira 280 kepada 141 setiap 100,000 kelahiran hidup. Menjelang tahun 1990, ia berada di 33 bagi setiap 100,000 kelahiran hidup - aras yang hampir dengan kebanyakan negara maju. MMR telah kekal pada aras yang rendah, dan dengan demikian, kematian ibu telah menurun : kurang daripada dua bagi setiap 10,000 kelahiran.
Pengalaman Malaysia yang luar biasa dalam menurunkan kadar kematian ibu merupakan hasil sinergi campur tangan dalam menangani usaha untuk memperoleh perkhidmatan melalui dimensi sosioekonomi, kebudayaan, pendidikan, jantina, dan kemiskinan.
Pengalaman Malaysia yang luar biasa dalam menurunkan kadar kematian ibu merupakan hasil sinergi pelbagai dasar, strategi, dan program untuk membolehkan perkhidmatan diperoleh melalui dimensi sosioekonomi, kebudayaan, pendidikan, jantina, dan kemiskinan. Kejayaan negara dalam mengurangkan kematian ibu mencerminkan peningkatan dalam capaian kepada perkhidmatan kesihatan ibu yang berkualiti, termasuk perancangan keluarga; kemahiran profesional yang meningkat bagi atendan bersalin yang terlatih untuk mengurus kehamilan dan kerumitan bersalin; pelaburan untuk meningkatkan kualiti rawatan perbidanan penting dalam hospital daerah; menambah baik keberkesanan sistem rujukan dan maklum balas untuk mencegah kelewatan; penglibatan yang rapat dengan masyarakat untuk menghapuskan kekangan sosial dan budaya dan menambah baik kesanggupan menerima perkhidmatan kesihatan moden bagi kesihatan ibu; serta menambah baik sistem pemantauan.
Mengekalkan kadar kematian ibu pada aras rendah semasa di Malaysia, dan untuk menurunkannya lagi akan memerlukan iltizam yang berterusan, sumber manusia dan kewangan, dan strategi program yang inovatif. Keupayaan untuk mengekalkan sokongan berbilang agensi dan meletakkan kesihatan ibu di tempat yang tinggi dalam agenda dasar akan memerlukan sokongan yang berterusan.

Penurunan Kadar kematian kanak-kanak di Malaysia

Penambahbaikan dalam kesihatan kanak-kanak dan penurunan kadar kematian kanak-kanak telah menjadi matlamat pembangunan negara sejak Rancangan Malaysia Pertama pada tahun 1966. Kemajuan dalam perubatan, termasuk vaksin dan penghidratan semula oral untuk rawatan cirit-birit dan juga adanya perkhidmatan kesihatan kanak-kanak yang termasuk kawalan terhadap penyakit berjangkit dan pengimunan telah diusahakan supaya didapati dengan meluas, melalui sistem penjagaan kesihatan utama negara, walaupun di kawasan luar bandar.
Kadar kematian bayi dan kanak-kanak telah menurun dengan mendadak sejak tiga setengah dekad yang lalu dan sekarang setanding dengan negara perindustrian yang maju.
Kemajuan ini, serta pemerolehan air bersih secara progresif, sanitasi yang bertambah baik, dan pemakanan kanak-kanak yang lebih baik telah menjadi penentu utama bagi penurunan mendadak kadar kematian bayi dan kanak-kanak dalam tiga setengah dekad yang lalu, iaitu sejak tahun 1970. Kadar kematian bayi dan kanak-kanak Malaysia pada 6.3 dan 8.1 masing-masing setiap 1,000 kelahiran hidup pada tahun 2005* sekarang setanding dengan negara perindustrian maju.
Walaupun kadar kematian kanak-kanak telah jatuh dengan ketara di semua negeri di Malaysia, ruang perbezaan masih wujud antara negeri-negeri yang melambangkan tahap pembangunan yang berbeza. Di Semenanjung Malaysia, kematian kanak-kanak adalah lebih rendah di negeri-negeri pantai barat dan lebih tinggi bagi negeri-negeri pantai timur yang kadar kemiskinannya juga lebih tinggi.

Pencapaian yang mengagumkan, iaitu kematian kanak-kanak yang berumur di bawah lima tahun telah menurun kepada 10 juta orang setiap tahun

Seluruh dunia kini telah menyaksikan satu titik bersejarah terhadap kesinambungan kesihatan dan kehidupan kanak-kanak. Untuk pertama kalinya di dalam sejarah moden kini, angka kematian kanak-kanak di bawah umur lima tahun telah menurun kepada sepuluh juta orang setahun.
Kaji selidik yang telah dijalankan oleh UNICEF baru-baru ini melaporkan terdapatnya perkembangan yang kukuh, dengan kematian kanak-kanak di seluruh dunia direkodkan serendah 9.7 juta orang setahun – iaitu telah menurun daripada 13 juta orang pada tahun 1990.
Pencapaian ini akan meningkatkan momentum untuk mencapai Matlamat Pembangunan Milenium yang telah ditandatangani oleh pemimpin-pemimpin dunia pada tahun 2000. Untuk mencapai MDG 4 – iaitu penurunan sebanyak dua pertiga angka kematian kanak-kanak di bawah umur lima tahun pada tahun 1990 menjelang tahun 2015 – boleh mengelakkan kematian kanak-kanak seramai 5.4 juta orang setahun.

Penemuan utama yang didapati daripada kadar kematian di bawah umur lima tahun

Setiap benua telah menunjukkan kemajuan di dalam menurunkan kadar kematian kanak-kanak di bawah umur lima tahun. Penurunan yang paling mendadak adalah di antara tahun 1990 dan 2006 di Latin Amerika dan Caribbean, Eropah Tengah dan Timur dan juga Negara-negara Komanwel, Asia Timur dan Pasifik.
Pada tahun-tahun yang lalu, kebanyakan kematian kanak-kanak berlaku di negara-negara Asia. Kini, lebih kurang 50 peratus daripada kematian kanak-kanak berlaku di sub-Sahara Afrika. Sekiranya tren ini berterusan, sub-Sahara Afrika akan menyumbang sebanyak 60 peratus daripada kadar kematian kanak-kanak di bawah umur lima tahun menjelang tahun 2015.
Penurunan kadar kematian kanak-kanak di bawah lima tahun di Asia telah menyumbang kepada kadar penurunan di seluruh dunia. Kadar kematian kanak-kanak di bawah umur lima tahun di negara China telah menurun daripada 45 kematian bagi 1,000 kelahiran bayi yang masih hidup pada tahun 1990 kepada 24 kematian bagi 1,000 kelahiran bayi yang hidup pada tahun 2006, iaitu penurunan sebanyak 47 peratus. Da pada masa yang sama, kadar di India pula telah menurun daripada 115 kematian kepada 76 bagi 1,000 kelahiran bayi yang hidup, iaitu penurunan sebanyak 34 peratus.

Dasar Kependudukan

FMPFS 2004 menunjukkan bilangan anak yang dilahirkan adalah berbeza- beza berdasarkan tahap pendidikan dengan wanita. Tanpa pendidikan, wanita mempunyai dua kali ganda bilangan anak berbanding wanita yang bependidikan tinggi.
Tahap kesuburan telah jatuh secara mendadak berbanding kadar yang dijangka berikutan faktor kepesatan ekonomi. Dasar Kpendudukan Kebangsaan yang dilancarkan pada tahun 1984 mensasarkan saiz penduduk sebanyak 70 juta orang menjelang 2100 tetapi kadar kesuburan menurun sebanyak 0.1 setiap lima tahun. Namun, penurunan kadar kesuburan pada masa kini menyukarkan sasaran ini tercapai.

Senario Kesuburan di Malaysia

Professor Madya Tey Nai Peng dari Fakulti Ekonomi dan Pentadbiran, Universiti Malaya berkata Kajian Penduduk dan Keluarga Kebangsaan 2004 (MPFS 2004) menunjukkan fenomena kahwin lewat di kalangan wanita berpendidikan tinggi menyumbang kepada penurunan kadar kesuburan di Malaysia.
Hampir 13% wanita dalam lingkungan umur 30-an dan berpendidikan tinggi masih belum mengakhiri zaman bujang. lebih 44% daripada wanita yang memiiki ijazah mendirikan rumah tangga selepas berumur 26 tahun.
Sementara itu, peratusan wanita bujang di kalangan kaum Cina ialah 29% disusuli kaum India 26% dan kaum Melayu sebanyak 16% yang masih membujang dalam lingkungan umur 30-an. Lebih daripada 30% wanita bujang memilih untuk berdikari manakala 22% wanita lagi sukar untuk mendapatkan calon yang sesuai sebagai teman hidup.
Dengan tahap pendidikan yang tinggi, fenomena kahwin lewat menyumbang kepada kelewatan jangka masa mendapat anak sekaligus menyebabkan penurunan kadar kesuburan di negara ini. Tahap kesuburan di negara ini telah jatuh bagi semua kumpulan umur. Ini menjukkan bahawa wanita lewat memasuki dunia melahirkan zuriat dan mengelakkannya pada usia muda.

Dilema dalam membina keluarga

Profesor Gavin Willis Jones dari Unit Kajian Asia, Universiti kebangsaan Singapura, dalam kajiannya mengatakan lelaki dan wanita asia menangguhkan perkahwinan mereka dan rancangan untuk mendapatkan anak berikutan beberapa faktor seperti kos kewangan yang tinggi untuk membesarkan anak sebagai faktor utama. Di Jepun sahaja, kos untuk membesarkan seorang anak an anaksehingga dia menamatkan pengajian universiti boleh mencecah sehingga USD$1 juta dan aspek ini memberi kesan terhadap keinginan pasangan suami isteri di Jepun untuk mendapatkan anak.
Bagi wanita, agak sukar untuk meneruskan kerjaya dan pada masa yang sama menguruskan anak kerana anak- anak memerlukan perhatian. tambahan pula, ruang di tempat kerja yang menyediakan kemudahan menguruskan anak- anak ketika ibu bekerja juga agak terhad.
satu lagi faktor kenapa wanita menangguhkan rancangan mendapat anak ialah kerana ragam membesarkan anak serta idea untuk membesarkan anak yang berkualiti.
wanita hari ini amat prihatin untuk membesarkan anak supaya berjaya dalam semua bidang seperti pelajaran, muzik, dan aktiviti kokurikulum yang lain. mereka menangguhkan rancangan mendapatkan anak sehingga mereka benar- benar bersedia untuk membesarkan anak yang berkualiti.

Fenomena Kahwin lewat

Penurunan kesuburan turut dikaitkan dengan fenomena kahwin lewat. Perkembangan ini memberi impak kepada tahap awal penurunan kesuburan di Sri Lanka misalnya selain Malaysia dan Singapura. Sekurang-kurangnya separuh daripada penurunan kesuburan di Jepun disebabkan kelewatan berkahwin. Bilangan wanita yang belum berkahwin telah meningkat di kebanyakan negara-negara asia. Di Jepun, kadar wanita yang belum berkahwin meningkat dari 7% pada tahun 1970 kepada 27% pada tahun 2000, Myanmar(9% kepada 26%), Cina Singapura(11% kepada 22%),Melayu singapura (4% kepada 12%), Cina Malaysia(10% kepada 18%) dan Melayu Malaysia (3% kepada10%) dalam tempoh yang sama. Fenomena ini berlaku kerana kekangan masa yang terpaksa dihadapi oleh wanita yang bekerjaya selain dari wanita sekarang lebih mementingkan kerjaya dari membina keluarga. Sekaligus fenomena ini mempengaruhi kadar kesuburan wanita seterusnya kependudukan negara.

Krisis Kesuburan di Malaysia

Dalam Malaysia rancak menuju status negara maju menjelang 2020, kadar kesuburan negara ini menyaksikan penurunan. Kadar kesuburan di Malaysia telah menurun daripada 3.4 pada tahun 1994 kepada 2.8 pada tahun 2004. Walaupun kadar kesuburuan ketika ini berada pada paras yang masih boleh diterima, namun krisis kesuburan ini tidak dapat dielakkan jika angka mencatat penurunan berterusan. Penurunan ini dijangka akan berterusan setelah negara kian pesat membangun selari dengan pembangunan industri dan masyarakat berpendidikan yang lebih mengutamakan saiz keluarga. Antara faktor krisis ini adalah kenaikan kos membesarkan anak-anak dan peraturan mengawal kadar kesuburan yang berkesan.

Dasar Kependudukan Malaysia ke Arah 70 Juta Penduduk

Latarbelakang
Matlamat kependudukan 70 juta telah disarankan oleh Y.A.B. Perdana Menteri Seri Dr. Mahathir Mohamed ketika beliau berucap di Perhimpunan Agung UMNO dalam bulan September 1982. Beliau berpendapat bahawa Malaysia akan lebih berjaya dengan penduduk sebanyak 70 juta. Saranan ini kemudiannya telah dijelaskan dan dikemukakan sekali lagi oleh beliau dalam ucapannya semasa membentangkan kajian Separuh Penggal Rancangan
Malaysia Keempat pada 29hb. Mac 1984. Matlamat kependudukan ini diharapkan dicapai dalam tempoh 115 hingga 120 tahun.

Rasional
Jumlah penduduk Malaysia adalah masih kecil dan ada faedah-faedah besar jika kependudukan Malaysia dibesarkan dalam jangka perancangan di atas. Jika dibandingkan dengan negara-negara lain, Malaysia dengan kawasan yang seluas 334,000 km persegi mempunyai penduduk sebanyak 45 juta, Negeri Thai dengan kawasan seluas 514,000 km persegi mempunyai penduduk sebanyak 50 juta dan Republik Indonesia dengan kawasan tanah 2,027,087 km persegi mempunyai sebanyak 150 juta. Rasional untuk mencapai matlamat kependudukan 70
juta adalah untuk menyediakan satu asas permintaan dan pasaran bagi keluaran industri-industri tempatan. Ini akan mengujudkan keadaan persaingan dalam pasaran dan
selanjutnya akan meninggikan daya dan mutu pengeluaran untuk eksport. Pertumbuhan adalah dianggap sebagai modal yang utama untuk kemajuan ekonomi dan sosial sesebuah negara, disamping itu ianya juga dapat meningkatkan daya pengeluaran ekonomi. Dengan yang
demikian, adalah wajar angkubah-angkubah demografik ini diambil kira di dalam perancangan pembangunan untuk mempastikan kemajuan ekonomi dan pertumbuhan kebajikan
yang berterusan.


Objektif
Objektif dasar ini adalah untuk mengujudkan jumlah penduduk Malaysia seramai 70 juta.

Strategi Pelaksanaan
Untuk mencapai matlamat dasar kependudukan 70 juta, beberapa alternatif telah dikaji. Antaranya adalah seperti yang berikut:-
i. Sekiranya JKK*(jumlah kadar kesuburan) sekarang iaitu sebanyak 4 dibiarkan turun perlahan-perlahan sebanyak 0.1 mata setiap 5 tahun sehingga ia sampai ke paras penggantian, matlamat ini akan dicapai dalam lingkungan tahun 2100 (iaitu dalam tempuh 115 tahun)
dan penduduk akan stabil pada atau dalam lingkungan 73 juta.
ii. Sekiranya JKK sekarang iaitu sebanyak 4 dapat dikekalkan, matlamat ini akan dicapai dalam lingkungan tahun 2045 (iaitu 70 tahun).
iii. Sekiranya JKK sekarang diturunkan kepada 3 dan seterusnya dikekalkan kepada paras tersebut, matlamat ini akan dicapai dalam lingkungan 2085
(iaitu dalam 100 tahun).
iv. Sekiranya JKK dinaikkan kepada 5 dan terus dikekalkan pada paras ini, maka
matlamat penduduk akan dicapai dalam dalam lingkungan tahun 2031 (dalam 50
tahun).
v. Tempoh yang paling cepat sekali matlamat ini akan dicapai ialah dalam tahun 2010, (atau dalam 30 tahun) jika sekiranya JKK ditingkatkan kepada 10 dan seterusnya dikekalkan pada
paras sekarang.
vi. Sekiranya JKK dibiarkan meningkat kepada 5.2 dalam tahun 2000 dari 4.0 (1980) dan kemudiannya dibiarkan menurun ke paras penggantian maka matlamat ini akan dicapai dalam
lingkungan tahun 2070 dan akan stabil pada 79 juta.
vii. Tempoh masa yang paling lama untuk mencapai 70 juta ialah dengan membiarkan aliran sekarang menurun dan meningkat secara pusingan sehingga mencapai paras penggantian.

Pelaksanaan
Di sebalik tanggapan-tanggapan rumit mengenai isu kependudukan ini, Kerajaan mempunyai sebab-sebab yang munasabah berhubung dengan pembesaran saiz kependudukan terutamanya dalam usaha mengujudkan penduduk yang rajin, berdisiplin dan produktif. Ini adalah asas
penting bagi perkembangan perindustrian dan pengujudan pasaran untuk barang keluaran tempatan. Pertambahan penduduk sebanyak empat atau lima kali ganda semestinya menimbulkan beberapa implikasi sosio-ekonomi. Kesan pembesaran kependudukan sebegini
rupa akan dirasai di semua peringkat kehidupan khususnya terhadap sumber-sumber negara. Di antara bidang-bidang yang akan terlibat adalah seperti berikut:-
i. Bekalan Makanan: sebahagian besar barang-barang makanan terpaksa diimport dan ini akan menimbulkan masalah jaminan makanan dan pertukaran asing. Dengan itu kajian yang sepatutnya perlulah dibuat mengenai keupayaan kegunaan tanah dan penggunaan sumber-sumber lain.
ii. Perumahan: sekurang-kurangnya sebanyak 10 juta unit perumahan akan di-
perlukan untuk menampung tambahan penduduk sebanyak 50 juta dan ini akan mengambil masa selama 100 tahun mengikut kadar pembinaan sekarang ini.
iii. Pekerjaan: lebih daripada 20 juta pekerjaan baru perlu diujudkan. Dengan demikian adalah penting untuk menggerakkan tenaga buruh menjadi berdisiplin, bermotivasi dan produktif.
iv. Kesihatan: Bilangan katil-katil hospital perlu ditambah dari 25 ribu sekarang ini kepada 140,000 jika matamat jangka panjang iaitu 2 katil bagi tiap-tiap 1,000 penduduk hendak dicapai. Bilangan doktor-doktor pun perlu ditambah daripada 4,200 kepada lebih 30,000.
v. Pelajaran: Tempat bagi 15 juta hendaklah disediakan dan sekurang- kurangnya 4000,000guru diperlukan.
vi. Bekalan Air: Penggunaan air adalah dijangkakan sebanyak 15.6 billion meter padu. Kekurangan air telah pun dijangkakan pada tahun 2000 bagi jumlah
penduduk sebanyak 21 juta.
vii. Penggunaan Tenaga: Penggunaan tenaga akan meningkat sebanyak 4 atau 5 kali
ganda ini akan berlipat ganda lagi dengan adanya ekonomi perindustrian. Masalah ini akan bertambah rumit kerana pencapaian 70 juta akan berlaku dalam masa Malaysia mengalami kehabisan minyak dan gas (post-hydrocarbon). Berikutan dari masalah-masalah di atas, adalah
penting agar dasar-dasar yang sewajarnya diberi perhatian yang utama. Di antara dasar-dasar tersebut adalah seperti berikut:-
i. Dasar pembangunan ekonomi, yang mengambilkira pertalian antara pembangunan dan kesuburan, kematian, penghijrahan di samping pertumbuhan , komposisi dan taburan penduduk serta peningkatan pendapatan daya pengeluaran.
ii. Dasar tenaga manusia, yang mengambilkira pertumbuhan tenaga buruh dan perubahan kadar penyertaan tenaga buruh mengikut jantina dan juga keperluan yang meningkat untuk latihan teknologi yang termaju.
iii. Dasar sosial yang memberi tumpuan kepada aspek-aspek seperti kesihatan, pelajaran,
perumahan, pembangunan keluarga ( termasuk perancang kelauarga) peningkatan kebudayaan, keseimbangan sosial dari segi kumpulan ethnik dan jantina, kebajikan kanak-kanak dan orang- orang tua dan lain-lain kerana kesemuanya ini akan dipengaruhi oleh arus pembangunan sosio- ekonomi, pertumbuhan dan taburan penduduk.
iv. Dasar makanan, air dan pertanian haruslah memberi tekanan ke atas kecukupan dari segi
taburan, perubahan corak penggunaan dan juga
ke atas peningkatan cara-cara penghasilan.
v. Dasar Tenaga haruslah dan mengenalpasti sumber-sumber tenaga baru.
iv. Dasar alam sekitar yang mengambil kira bahaya-bahaya akibat kerosakan eko-sistem yang
disebabkan oleh perkembangan dan pertumbuhan
penduduk yang pesat.

Penutup
PENCAPAIAN DASAR SEHINGGA 1990 Berasaskan kepada data-data semasa, jumlah kadar
kesuburan telah menurun daripada 3.8 bagi setiap wanita dalam tahun 1981 kepada 3.6 dalam tahun 1990. Pertumbuhan penduduk negara pula mencatitkan penambahan daripada 13.8 juta dalam tahun 1980 kepada 17.8 juta dalam tahun 1990. Pada keseluruhannya, tren ini adalah selaras dengan matlamat Dasar ini. Walau bagaimanapun, penurunan kadar kesuburan ini adalah berbeza di antara kumpulan- kumpulan ethnik negara ini. Jumlah kadar kesuburan
Melayu dalam tahun 1990 adalah melebihi matlamat, iaitu 4.3, berbanding dengan jumlah kadar kesuburan Cina dan India yang kini menghampiri paras penggantian.
Sumber: Pejabat Perdana Menteri

Penurunan Kadar Kesuburan Beri Kesan Kepada Sasaran 70 Juta Penduduk

Di dalam Rancangan Malaysia kesembilan, kadar kesuburan penduduk Malaysia dicadangkan diturunkan sehingga di bawah paras 1.5 daripada 2.8. Penurunan ini kemungkinan akan memberi kesan kepada sasaran penduduk seramai 70 juta orang menjelang 2100. Kadar kesuburan bermakna kadar kelahiran yang akan dilakukan oleh seorang wanita sepanjang hayatnya. Pada tahun 1970, kadar kesuburan wanita adalah 5 kemudiannya menurun kepada 3 pada tahun 2000. Penurunan kadar kesuburan ini jika berterusan akan menjadikan kadar pertumbuhan penduduk 0 menjelang 2060-2070. Kependudukan negara disasar mencapai 33 juta pada tahun 2020, 37 juta pada 2030, 40.4 juta pada 2040, dan 43 juta pada 2050 (BERNAMA). Kemungkinan bahawa penduduk bumiputera akan terus meningkat menjelang 2050 dan seterusnya, manakala penduduk Cina dan India kemungkinan akan berhenti berkembang sekitar 2025. Menjelang 2050, penduduk Bumiputera dijangka mencapai 28 juta, manakala penduduk Cina akan mencapai jumlah tertinggi iaitu kira-kira 7 juta pada 2040, dan penduduk India akan kekal pada kira-kira 2.3 juta menjelang 2030. Namun kegagalan untuk mencapai 70 juta penduduk bukan sesuatu yang perlu dibimbangkan sebaliknya memastikan kuaiti hidup penduduk dengan memberi penekanan kepada sumber manusia. Penduduk pedalaman dijangka berkurangan selepas 2010 manakala penduduk bandar akan terus berkembang. Malaysia tidak meletakkan had kepada saiz sesebuah keluarga jika dibandingkan dengan negara maju seperti Singapura. Walaubagaimnapun, saiz keluarga rakyat Malaysia menjadi semakin kecil dari setahun ke setahun. Ini berlaku kerana faktor ekonomi seperti kos sara hidup yang tinggi terutamanya di bandar, selain daripada kekangan masa yang dimiliki oleh pasangan menjadikan saiz keluarga mereka lebih kecil. Pendidikan juga memainkan peranan dalam mempengaruhi kadar kesuburan penduduk. Ini dapat dilihat dengan bilangan anak yang dimiliki oleh mereka yang berpandidikan tinggi dan bekerjaya terutamanya golongan wanita. Apa yang lebih diutamakan pada masa sekarang dan akan datang adalah kualiti hidup sesebuah keluarga itu dan bukannya kuantiti bilangan anak di dalam sesebuah keluarga.

Demografi Penduduk Malaysia

Malaysia terdiri daripada pelbagai bangsa dan agama, dengan kaum Melayu merupakan etnik terbesar di Malaysia. Dari segi perlembagaan, orang Melayu ialah orang yang berbudaya Melayu, bertutur dalam bahasa Melayu dan beragama Islam.
Dalam kontek Malaysia, istilah bumiputera sering digunakan. Kaum Bumiputera dianggap sebagai kaum asal Malaysia, yang merangkumi pelbagai kaum antaranya kaum Melayu, Dayak, Iban, Kadazan, Kadazan Dusun dan lain-lain lagi.
Berdasarkan kepada Buletin Perangkaan Malaysia (terbitan Jun 2006), jumlah penduduk di Malaysia ialah seramai 26.64 juta orang. 24.8 juta orang merupakan warganegara Malaysia manakala bakinya 1.84 juta orang merupakan bukan warganegara Malaysia. Kaum Melayu mewakili 54 % dari populasi penduduk iaitu seramai 13.48 juta orang. Kaum bumiputera (selain daripada Melayu) seramai 2.93 juta orang mewakili 11.8 %. Justeru itu kaum Bumiputera mewakili 65.8 % dari jumlah keseluruhan warganegara Malaysia.
Kira kira 25 % daripada penduduk Malaysia ialah kaum Cina iaitu seramai 6.22 juta orang, 7.5% terdiri daripada kaum India dengan seramai 1.86 juta orang, manakala lain-lain kaum pula seramai 1.7 % iaitu seramai 318.9 ribu orang. Hampir 85% daripada kaum India di Malaysia merupakan masyarakat Tamil. Lebih separuh populasi Sarawak dan 66% populasi Sabah terdiri daripada kaum bumiputera bukan Melayu. Mereka terbahagi kepada berpuluh-puluh kumpulan etnik tetapi memiliki budaya umum yang sama. Sehingga abad ke-20, kebanyakan daripada mereka mengamalkan kepercayaan tradisional tetapi kini telah ramai yang sudah bertukar kepada agama Kristian atau memeluk Islam.
Selain itu, Malaysia juga mempunyai penduduk yang berasal daripada Eropah yang dikenali sebagai "Serani" dan Timur Tengah.
Kepadatan penduduk Malaysia tidak seragam, dengan hampir 18 juta daripada 26 juta rakyat Malaysia menetap di Semenanjung Malaysia.

ResponDen Keempat..

Puan Baizura binti Baharom merupakan responden keempat. Beliau berusia 23 tahun. Beliau sudah berkahwin dan mempunyai 2 orang anak. Beliau merupakan seorang suri rumah dan berasal dari negeri Perak. Beliau berpindah ke Kampung Kelantan, Kota Tinggi kerana mengikut suaminya yang bekerja di Bandar Kota Tinggi. Selain mempunyai 2 orang anak, beliau turut menjaga ibu mertuanya yang berusia 74 tahun. Menurut Puan baizura, tidak banyak perubahan dalam jumlah perbelanjaan semasa sebelum dan selepas banjir, namun corak perbelanjaannya memang berbeza. Jika dulu, pendapatannya banyak digunakan untuk mendapatkan kehidupan yang lebih selesa, namun sekarang perbelanjaannya banyak digunakan untuk membeli semula keperluan berbentuk kehendak seperti televisyen, peti sejuk dan perabot. Ini berikutan daripada semua barang-barang tersebut telah dihanyutkan air ketika banjir. Walaubagaimanapun, perbelanjaan dari segi keperluan asas makanan dan pakaian dapat dikurangkan selepas banjir. Ini kerana mereka banyak mendapat bantuan dari segi kewangan, pakaian dan makanan dari pelbagai agensi kerajaan dan bukan kerajaan.

KESIMPULAN

Hasil daripada kajian yang telah dijalankan ke atas kesemua responden, didapati bahawa pecahan agihan pendapatan ke atas perbelanjaan penduduk kampung Kelantan sebelum dan selepas banjir tidak banyak berbeza, jumlah perbelanjaannya tidak banyak berbeza, cuma corak perbelanjaannya yang agak berbeza. Contohnya jika sebelum banjir, kebanyakan pendapatan digunakan untuk membeli keperluan makanan, pakaian dan barang-barang yang bersifat kehendak. Namun, selepas banjir,kebanyakan pendapatan digunakan untuk perbelanjaan membaiki rumah,membaiki kenderaan dan membeli semula perkakas rumah. Manakala perbelanjaan untuk makanan dan pakaian dapat dikurangkan dengan memperolehi bantuan dari pelbagai pihak. Pecahan agihan pendapatan perbelanjaan ini juga tidak memberi kesan kepada pembangunan keluarga kerana mereka masih mempunyai ramai sanak saudara dari kawasan lain yang sering menghulurkan bantuan...

responden ketiga..

Responden ketiga iaitu Cik Rabiah binti Uyub merupakan seorang operator pengeluaran. Beliau berusia 40 tahun dan belum berkahwin. Namun beliau mempunyai seorang tanggungan iaitu ibunya yang berusia 79 tahun. Cik Rabiah juga merupakan salah seorang penyewa yang menyewa rumah milik Datin Hajah Ara dengan harga RM150 sebulan. Beliau merupakan penduduk dari kampong seberang dan berpindah ke kampong Kelantan kerana kampong ini terletak berhampiran dengan Bandar Kota Tinggi dan ini memudahkan beliau untuk berulang alik ke tempat kerja. Menurut Cik Rabiah, agihan pecahan perbelanjaan terhadap pendapatannya semasa sebelum dan selepas banjir tidak banyak yang berubah. Ini kerana, selama ini beliau merupakan seorang yang sederhana dalam menjalani kehidupan seharian. Kebanyakan pendapatannya banyak digunakan untuk keperluan asas dan penjagaan kesihatan ibunya sahaja. Apabila beliau keluar bekerja, kakaknya yang tinggal di kawasan berhampiran akan mengambil alih tugas menjaga ibunya. Ini menunjukkan keluarga ini mempunyai sistem sokongan keluarga yang dapat membantu dalam pembangunan keluarga. Menurutnya lagi, selepas banjir perbelanjaannya untuk makanan semakin berkurang. Ini kerana banyak pihak yang menghulurkan bantuan dari segi keperluan asas makanan.